друка́рства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. друка́рства
Р. друка́рства
Д. друка́рству
В. друка́рства
Т. друка́рствам
М. друка́рстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

друка́рства ср. книгопеча́тание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

друка́рства, ‑а, н.

Тэхнічны працэс друкавання тэксту на паперы. Узнікненне друкарства. // Выданне кніг. Развіццё друкарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

друка́рскі, -ая, -ае.

Які служыць для друкавання, для друку¹.

Друкарская машына.

Д. цэх.

Д. знак.

|| наз. друка́рства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

книгопеча́тание кнігадрукава́нне, -ння ср.; друка́рства, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)