друка́рства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. друка́рства
Р. друка́рства
Д. друка́рству
В. друка́рства
Т. друка́рствам
М. друка́рстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

друка́рства ср. книгопеча́тание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

друка́рства, ‑а, н.

Тэхнічны працэс друкавання тэксту на паперы. Узнікненне друкарства. // Выданне кніг. Развіццё друкарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Друкарства 2/324

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

друка́рскі, -ая, -ае.

Які служыць для друкавання, для друку¹.

Друкарская машына.

Д. цэх.

Д. знак.

|| наз. друка́рства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

книгопеча́тание кнігадрукава́нне, -ння ср.; друка́рства, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

drukarstwo

н. друкарская справа; друкарства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

typography [taɪˈpɒgrəfi] n.

1. друка́рства; кнігадрукава́нне

2. афармле́нне (кнігі, часопіса і да т.п.);

show a high standard of typography пака́зваць высо́кі клас афармле́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

press

I [pres]

1.

v.

1) ці́снуць, націска́ць, прыціска́ць

2) выціска́ць (сок); сьціска́ць

3) абдыма́ць, прыціска́ць да сябе́, прытуля́ць

to press oneself to — прыпада́ць, прытуля́цца да каго́-чаго́

4) прасава́ць (адзе́ньне)

5) націска́ць, напіра́ць, падганя́ць

6) насто́йваць, прымуша́ць

2.

n.

1) на́ціск, ціск -у m.

press of duties — цяжа́р абавя́зкаў

2) прэс -а m. (прыла́да)

3) друка́рскі варшта́т

4) друка́рня f.

5) друка́рства n., друк -у m.

to go to press — быць зда́дзеным у друк

6) прэ́са f.

7) сьціск нато́ўпу

II [pres]

1.

v.

сі́лай вэрбава́ць (у во́йска)

2.

n.

вэрбава́ньне сі́лай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)