друка́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. друка́рка друка́ркі
Р. друка́ркі друка́рак
Д. друка́рцы друка́ркам
В. друка́рку друка́ркі
Т. друка́ркай
друка́ркаю		 друка́ркамі
М. друка́рцы друка́рках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пры́нтар, -а, мн. -ы, -аў м.

Перыферыйная прылада камп’ютара, прызначаная для пераводу тэксту або графікі на фізічны носьбіт; друкарка.

|| прым. пры́нтарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пи́шущий

1. прич. які́ (што) пі́ша; які́ (што) малю́е; см. писа́ть;

2. прил. друкава́льны;

пи́шущая маши́нка друкава́льная машы́нка, друка́рка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)