друка́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. друка́рка друка́ркі
Р. друка́ркі друка́рак
Д. друка́рцы друка́ркам
В. друка́рку друка́ркі
Т. друка́ркай
друка́ркаю		 друка́ркамі
М. друка́рцы друка́рках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пры́нтар, -а, мн. -ы, -аў м.

Перыферыйная прылада камп’ютара, прызначаная для пераводу тэксту або графікі на фізічны носьбіт; друкарка.

|| прым. пры́нтарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

printer

[ˈprɪntər]

n.

1) друка́р -а́ m.

2) друка́рка f. (прыла́да)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пи́шущий

1. прич. які́ (што) пі́ша; які́ (што) малю́е; см. писа́ть;

2. прил. друкава́льны;

пи́шущая маши́нка друкава́льная машы́нка, друка́рка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

atramentowy

atramentow|y

чарнільны;

drukarka ~a — чарнільная (струменная) друкарка (прынтар)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

drukarka

ж. прынтар, друкарка;

drukarka igłowa — матрычны (кропкавы) прынтар;

drukarka atramentowa — струменны прынтар;

drukarka laserowa — лазерны прынтар;

drukarka rozetkowa — пялёсткавы прынтар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)