Дру́жная
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
| ж. |
| Н. |
Дру́жная |
| Р. |
Дру́жнай |
| Д. |
Дру́жнай |
| В. |
Дру́жную |
| Т. |
Дру́жнай
Дру́жнаю |
| М. |
Дру́жнай |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дру́жны, -ая, -ае.
1. Звязаны дружбай, узаемнай дапамогай, выручкай.
Д. калектыў.
Дружная сям’я.
2. Які адбываецца адначасова, сумесна, бурна.
Д. смех.
Дружныя апладысменты.
Дружная вясна.
Дружна (прысл.) узяцца за работу.
|| наз. дру́жнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дру́жны в разн. знач. дру́жный;
д. калекты́ў — дру́жный коллекти́в;
~ная вясна́ — дру́жная весна́;
~ная пра́ца — дру́жная рабо́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дру́жны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дру́жны |
дру́жная |
дру́жнае |
дру́жныя |
| Р. |
дру́жнага |
дру́жнай
дру́жнае |
дру́жнага |
дру́жных |
| Д. |
дру́жнаму |
дру́жнай |
дру́жнаму |
дру́жным |
| В. |
дру́жны (неадуш.)
дру́жнага (адуш.) |
дру́жную |
дру́жнае |
дру́жныя (неадуш.)
дру́жных (адуш.) |
| Т. |
дру́жным |
дру́жнай
дру́жнаю |
дру́жным |
дру́жнымі |
| М. |
дру́жным |
дру́жнай |
дру́жным |
дру́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шызакры́лы, ‑ая, ‑ае.
Які мае шызыя крылы. За Зоськай, нібы дружная стайка шызакрылых чаек, рушылі і астатнія дзяўчаты. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белапёры, ‑ая, ‑ае.
Які мае белае пер’е. Жыла на высачэзнай бярозе гэтая лагодная і дружная сям’я белапёрых птушак. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сям’я́ ж., в разн. знач. семья́;
галава́ сям’і́ — глава́ семьи́;
дру́жная с. — дру́жная семья́;
с. пчол — семья́ пчёл;
с. славя́нскіх моў — семья́ славя́нских языко́в;
◊ у ~м’і́ не без вы́радка — посл. в семье́ не без уро́да
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дру́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Звязаны дружбай, узаемнай згодай. Дружная сям’я. Дружны калектыў. □ Добрае, дружнае звяно падабралася ў Грышы. Пальчэўскі. Слаўна правялі .. [рыбакі] дзень у дружнай кампаніі на беразе рэчкі! Якімовіч. / у знач. наз. дру́жныя, ‑ых. Толькі дружныя ніякіх Не баяцца перашкод. Кірэенка.
2. Які адбываецца адначасова, узгоднена; аднадушны. Дружная работа. Дружны рогат. □ Такога дружнага сходу яшчэ ні разу ў калгасе не было. Дуброўскі. Камандзіры прайшлі ўздоўж строю. Атрады сустракалі іх дружным «ура!». Шамякін. // Які бурна, хутка адбываецца; спорны. Вясна выдалася дружнай і цёплай. Лынькоў. Апоўначы наліўся дружны цёплы дождж. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ядна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. што. Злучаць, звязваць што-н. з чым-н. пэўным чынам.
Я. рэкі каналам.
2. каго-што. Злучаць, збліжаць каго-, што-н. з кім-, чым-н., утвараючы адзінае цэлае; змяшчаць, аб’ядноўваць у сабе.
Дружная праца, узаемная павага і выручка ядналі сям’ю.
Творы пісьменніка яднаюць у сабе нацыянальныя і інтэрнацыянальныя матывы.
3. каго (што). Аб’ядноўваць, згуртоўваць для дружных агульных дзеянняў.
Рабочы камітэт яднае людзей розных спецыяльнасцей.
4. каго (што). Ствараць паміж кім-н. блізкія, сяброўскія адносіны, падтрымліваць цесную сувязь.
Нас яднаюць агульныя інтарэсы.
|| наз. ядна́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радзе́ць, ‑ее; незак.
Станавіцца рэдкім (у 1–3 знач.) або больш рэдкім, менш густым, менш частым. Туман увачавідкі радзеў, у праяснелых разрывах яго ўжо зусім выразна мільгалі лапікі маку, камяні. Быкаў. Густы лес пачаў радзець, на змену вялікім дрэвам пайшоў малады дубняк. Васілеўская. Паступова воплескі радзелі, сёй-той падымаўся і выходзіў з залы. Асіпенка. // Змяншацца колькасна. Дружная сям’я танкістаў радзела з кожным боем. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)