назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| драбле́ння | |
| драбле́нню | |
| драбле́ннем | |
| драбле́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| драбле́ння | |
| драбле́нню | |
| драбле́ннем | |
| драбле́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драбі́ць, драблю́, дро́біш, дро́біць; дро́блены;
1. Разбіваць на дробныя часткі.
2.
||
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дробле́ние
1.
дробле́ние гра́вия
2.
дробле́ние кле́ток
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сегмента́цыя, ‑і,
1. Дзяленне цела некаторых жывёл на шэраг участкаў — сегментаў.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цераспало́сіца, ‑ы,
Размяшчэнне зямлі адной гаспадаркі ўперамежку з чужымі зямельнымі ўчасткамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)