Verbum

анлайнавы слоўнік

драбле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драбле́нне ср., прям., перен. дробле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драбле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. драбіць і стан паводле дзеясл. драбіцца (у 1 знач.). Драбленне горнай пароды. Драбленне сялянскіх гаспадарак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Драбленне (у біялогіі) 4/264

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

драбленне,

сегментацыя яйца.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

драбленне,

працэс разбурэння цвёрдых кавалкаў у дробныя.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

драбі́ць, драблю́, дро́біш, дро́біць; дро́блены; незак., што.

1. Разбіваць на дробныя часткі.

Д. камень.

2. перан. Раздзяляць, расчляняць.

Д. нагрузку.

|| зак. раздрабі́ць, -блю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены.

|| наз. драбле́нне, -я, н.

|| прым. драбі́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дробле́ние

1. драбле́нне, -ння ср., драбне́нне, -ння ср.; крышэ́нне, -ння ср.;

дробле́ние гра́вия драбле́нне (драбне́нне) гра́вію;

2. биол. драбле́нне, -ння ср.;

дробле́ние кле́ток драбле́нне кле́так;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сегментацыя яйца, гл. Драбленне

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сегмента́цыя, ‑і, ж.

1. Дзяленне цела некаторых жывёл на шэраг участкаў — сегментаў.

2. Драбленне яйца на мноства клетак пры развіцці зародка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)