дзірако́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзірако́л дзірако́лы
Р. дзірако́ла дзірако́лаў
Д. дзірако́лу дзірако́лам
В. дзірако́л дзірако́лы
Т. дзірако́лам дзірако́ламі
М. дзірако́ле дзірако́лах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзірако́л, ‑а, м.

Разм. Канцылярская прылада для прабівання круглых дзірак у паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)