дастатко́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дастатко́вы дастатко́вая дастатко́вае дастатко́выя
Р. дастатко́вага дастатко́вай
дастатко́вае		 дастатко́вага дастатко́вых
Д. дастатко́ваму дастатко́вай дастатко́ваму дастатко́вым
В. дастатко́вы (неадуш.)
дастатко́вага (адуш.)		 дастатко́вую дастатко́вае дастатко́выя (неадуш.)
дастатко́вых (адуш.)
Т. дастатко́вым дастатко́вай
дастатко́ваю		 дастатко́вым дастатко́вымі
М. дастатко́вым дастатко́вай дастатко́вым дастатко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дастатко́вы, -ая, -ае.

1. Якога хапае для чаго-н., які задавальняе пэўныя патрэбы.

Дастатковая колькасць сыравіны.

Дастатковая падрыхтоўка.

2. У патрэбнай ступені абгрунтаваны.

Дастатковыя падставы.

|| наз. дастатко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дастатко́вы доста́точный;

~вая ко́лькасць матэрыя́лаў — доста́точное коли́чество материа́лов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дастатко́вы, ‑ая, ‑ае.

Якога хапае для чаго‑н., здольны задаволіць якія‑н. патрэбы. Апроч насеннага фонду, калгас меў у дастатковай меры хлеба ў зерні для свайго спажывання і для корму жывёлы. Колас. На абход балота, калі немцы паспрабуюць гэта зрабіць, ім спатрэбіцца не менш гадзіны — час, дастатковы для таго, каб атрад дайшоў да лесу. Шамякін. // У патрэбнай меры абгрунтаваны, важкі. Дастатковыя падставы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предоста́точный зусі́м дастатко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дастатко́васць ж. доста́точность; см. дастатко́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поўнаметра́жны, -ая, -ае.

Пра фільмы: звычайны, дастатковы па метражы для паказу аднаго сеанса нармальнай працягласці; проціл. кароткаметражны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самадастатко́вы, -ая, -ае.

1. Дастатковы для задавальнення сваіх патрэб.

2. Дастаткова значны сам па сабе, які валодае самастойным значэннем.

Самадастатковая велічыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаго́дны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дастатковы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доста́точный

1. дастатко́вы;

2. (зажиточный) уст. замо́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)