дастатко́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дастатко́ва - -

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дастатко́ва, прысл.

1. У патрэбнай меры, досыць.

Д. вялікі.

2. у знач. вык. Даволі, хопіць.

Сродкаў д.

Д. сказаць адно слова, каб ён паслухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дастатко́ва

1. нареч. доста́точно; дово́льно, в ме́ру;

2. в знач. сказ. доста́точно, дово́льно, хва́тит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дастатко́ва, прысл.

1. У патрэбнай меры, досыць. Дастаткова вялікі аб’ём ведаў.

2. у знач. вык. Даволі, хопіць. Вады ў нас дастаткова. // У спалучэнні з інф. дзеясловаў «сказаць», «напомніць» і пад. абазначае: варта толькі. Ганне здавалася, што дастаткова зайсці ў лес, каб без асаблівай цяжкасці знайсці партызан. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уе́жна, безас., у знач. вык.

Дастаткова, багата ежы.

Хоць не ў., ды ўлежна (хоць не дастаткова яды, затое можна спакойна паляжаць; прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до², прысл. (разм.).

Досыць, дастаткова; хопіць.

Распісацца ўмее, і до.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

предоста́точно нареч., разг. хо́піць, дастатко́ва, аж зана́дта;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самадастатко́вы, -ая, -ае.

1. Дастатковы для задавальнення сваіх патрэб.

2. Дастаткова значны сам па сабе, які валодае самастойным значэннем.

Самадастатковая велічыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уле́жна, безас., у знач. вык.

Добра, утульна ляжаць.

Хоць не ўежна, дык у. (хоць не дастаткова яды, затое можна спакойна паляжаць; прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

небез... (а таксама небес...), прыстаўка.

Складаная прыстаўка прыметнікаў (і ўтвораных ад іх назоўнікаў), якая надае значэнне ўмеранай, але дастаткова значнай ступені якасці, напр.: небезнадзейны, небеспадстаўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)