дасле́дчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дасле́дчыца дасле́дчыцы
Р. дасле́дчыцы дасле́дчыц
Д. дасле́дчыцы дасле́дчыцам
В. дасле́дчыцу дасле́дчыц
Т. дасле́дчыцай
дасле́дчыцаю		 дасле́дчыцамі
М. дасле́дчыцы дасле́дчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дасле́дчыца ж. иссле́довательница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дасле́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да даследчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасле́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца навуковымі даследаваннямі.

|| ж. дасле́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. дасле́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иссле́довательница дасле́дчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

испыта́тельница

1. выпрабава́льніца, -цы ж.; дасле́дчыца, -цы ж.;

2. экзамена́тарка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)