дапо́ўніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., што.

Зрабіць больш поўным, дабавіць звыш таго, што маецца; папоўніць.

Д. кош грыбамі.

Д. дакладчыка.

|| незак. дапаўня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. дапаўне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапо́ўніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дапо́ўню дапо́ўнім
2-я ас. дапо́ўніш дапо́ўніце
3-я ас. дапо́ўніць дапо́ўняць
Прошлы час
м. дапо́ўніў дапо́ўнілі
ж. дапо́ўніла
н. дапо́ўніла
Загадны лад
2-я ас. дапо́ўні дапо́ўніце
Дзеепрыслоўе
прош. час дапо́ўніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дапо́ўніць сов. допо́лнить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапо́ўніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Зрабіць больш поўным, дадаўшы чаго‑н. звыш таго, што ёсць; папоўніць. Дапоўніць кошык грыбамі. Дапоўніць адказ. □ Рэвалюцыйным заходнебеларускім паэтам удалося падслухаць і дапоўніць народныя песні і балады пра герояў вызваленчай барацьбы. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

допо́лнить сов. дапо́ўніць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапаўня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да дапоўніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даабсталява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Дапоўніць абсталяванне. Даабсталяваць цэх станкамі. Даабсталяваць лабараторыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымо́віць

‘сказаць у дадатак, дапоўніць (прымовіць што-небудзь і пра каго-небудзь, што-небудзь, аб кім-небудзь, чым-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прымо́ўлю прымо́вім
2-я ас. прымо́віш прымо́віце
3-я ас. прымо́віць прымо́вяць
Прошлы час
м. прымо́віў прымо́вілі
ж. прымо́віла
н. прымо́віла
Загадны лад
2-я ас. прымо́ў прымо́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час прымо́віўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

воспо́лнить сов. папо́ўніць, запо́ўніць; дапо́ўніць;

воспо́лнить зна́ния папо́ўніць ве́ды;

воспо́лнить пробе́лы запо́ўніць прабе́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапаўне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. дапоўніць.

2. Тое, чым што-н. дапоўнена; дадатак.

Д. да пастановы.

3. У граматыцы: даданы член сказа са знач. аб’екта, звычайна выражаны ўскосным склонам назоўніка ці іншай часцінай мовы ў функцыі назоўніка.

Прамое д.

Ускоснае д.

|| прым. дапаўня́льны, -ая, -ае (у 3 знач.).

Д. даданы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)