даку́чка

‘турбота, клопат’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. даку́чка
Р. даку́чкі
Д. даку́чцы
В. даку́чку
Т. даку́чкай
даку́чкаю
М. даку́чцы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даку́чка

‘надакучлівы, назойлівы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. даку́чка даку́чкі
Р. даку́чкі даку́чак
Д. даку́чцы даку́чкам
В. даку́чку даку́чак
Т. даку́чкай
даку́чкаю		 даку́чкамі
М. даку́чцы даку́чках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)