даку́чка
‘надакучлівы, назойлівы чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| даку́чка | даку́чкі | |
| даку́чкі | даку́чак | |
| даку́чцы | даку́чкам | |
| даку́чку | даку́чак | |
| даку́чкай даку́чкаю |
даку́чкамі | |
| даку́чцы | даку́чках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)