дакуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

Надакучваць каму-н., станавіцца непрыемным.

Дзеці ўвесь дзень дакучалі бацьку.

За што возьмецца, усё яму адразу ж дакучае.

|| зак. даку́чыць, -чу, -чыш, -чыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакуча́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дакуча́ю дакуча́ем
2-я ас. дакуча́еш дакуча́еце
3-я ас. дакуча́е дакуча́юць
Прошлы час
м. дакуча́ў дакуча́лі
ж. дакуча́ла
н. дакуча́ла
Загадны лад
2-я ас. дакуча́й дакуча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дакуча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакуча́ць несов.

1. надоеда́ть, докуча́ть;

дзе́ці ўвесь дзень ~ча́лі ба́цьку — де́ти весь день надоеда́ли (докуча́ли) отцу́;

2. (становиться неприятным) надоеда́ть, приеда́ться;

за што во́зьмецца, усё яму́ адра́зу ж ~ча́е — за что ни возьмётся, всё ему́ тут же надоеда́ет (приеда́ется)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакуча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Разм. Незак. да дакучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакучаць, надакучаць, надакучваць, назаляць, надазаляць, надазаляцца; прыядацца, даймаць, дапякаць (разм.); надаядаць (абл.) □ давацца ў знакі, мазоліць вочы, рэзаць вочы, лезці ў вочы, лезці сляпіцай, набіваць аскому, набіваць аскоміну, не даваць спакою, не даваць жыцця, не даваць быту, не даваць праходу, дурыць галаву

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

докуча́ть несов., разг. дакуча́ць, надакуча́ць; назаля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надоеда́ть несов. дакуча́ць, надакуча́ць, надаку́чваць; назаля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даку́чыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даку́чу даку́чым
2-я ас. даку́чыш даку́чыце
3-я ас. даку́чыць даку́чаць
Прошлы час
м. даку́чыў даку́чылі
ж. даку́чыла
н. даку́чыла
Дзеепрыслоўе
прош. час даку́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надазаля́ць

‘дакучаць каму-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надазаля́ю надазаля́ем
2-я ас. надазаля́еш надазаля́еце
3-я ас. надазаля́е надазаля́юць
Прошлы час
м. надазаля́ў надазаля́лі
ж. надазаля́ла
н. надазаля́ла
Загадны лад
2-я ас. надазаля́й надазаля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час надазаля́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

быт, -у, М бы́це, м.

Агульны жыццёвы ўклад, паўсядзённае жыццё.

Сельскі б.

◊

Быту не даваць (разм.) — дакучаць, парушаючы чый-н. спакой.

|| прым. бытавы́, -а́я, -о́е.

Бытавыя паслугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)