даве́рлівы, -ая, -ае.

Які лёгка верыць у шчырасць, праўдзівасць, адносіцца да ўсіх з давер’ем; заснаваны на давер’і.

Д. чалавек.

Д. тон.

Даверлівыя адносіны.

|| наз. даве́рлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даве́рлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даве́рлівы даве́рлівая даве́рлівае даве́рлівыя
Р. даве́рлівага даве́рлівай
даве́рлівае		 даве́рлівага даве́рлівых
Д. даве́рліваму даве́рлівай даве́рліваму даве́рлівым
В. даве́рлівы (неадуш.)
даве́рлівага (адуш.)		 даве́рлівую даве́рлівае даве́рлівыя (неадуш.)
даве́рлівых (адуш.)
Т. даве́рлівым даве́рлівай
даве́рліваю		 даве́рлівым даве́рлівымі
М. даве́рлівым даве́рлівай даве́рлівым даве́рлівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даве́рлівы дове́рчивый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даве́рлівы, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка верыць у шчырасць, праўдзівасць каго‑, чаго‑н., схільны аказваць давер’е. Ліда сустрэла настаўніка, паздароўкалася, абняла яго руку, прытулілася да яе, як даверлівае дзіця. Колас. // Які выражае давер’е. Даверлівы тон. □ Дзед прысеў каля ўнукаў, паглядзеў у іх даверлівыя вочы, пацалаваў абаіх. Пестрак. // Заснаваны на давер’і. Даверлівыя адносіны паміж людзьмі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даверлівы, прастадушны, наіўны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

інты́мна-даве́рлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. інты́мна-даве́рлівы інты́мна-даве́рлівая інты́мна-даве́рлівае інты́мна-даве́рлівыя
Р. інты́мна-даве́рлівага інты́мна-даве́рлівай
інты́мна-даве́рлівае		 інты́мна-даве́рлівага інты́мна-даве́рлівых
Д. інты́мна-даве́рліваму інты́мна-даве́рлівай інты́мна-даве́рліваму інты́мна-даве́рлівым
В. інты́мна-даве́рлівы (неадуш.)
інты́мна-даве́рлівага (адуш.)		 інты́мна-даве́рлівую інты́мна-даве́рлівае інты́мна-даве́рлівыя (неадуш.)
інты́мна-даве́рлівых (адуш.)
Т. інты́мна-даве́рлівым інты́мна-даве́рлівай
інты́мна-даве́рліваю		 інты́мна-даве́рлівым інты́мна-даве́рлівымі
М. інты́мна-даве́рлівым інты́мна-даве́рлівай інты́мна-даве́рлівым інты́мна-даве́рлівых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бязду́мна-даве́рлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бязду́мна-даве́рлівы бязду́мна-даве́рлівая бязду́мна-даве́рлівае бязду́мна-даве́рлівыя
Р. бязду́мна-даве́рлівага бязду́мна-даве́рлівай
бязду́мна-даве́рлівае		 бязду́мна-даве́рлівага бязду́мна-даве́рлівых
Д. бязду́мна-даве́рліваму бязду́мна-даве́рлівай бязду́мна-даве́рліваму бязду́мна-даве́рлівым
В. бязду́мна-даве́рлівы (неадуш.)
бязду́мна-даве́рлівага (адуш.)		 бязду́мна-даве́рлівую бязду́мна-даве́рлівае бязду́мна-даве́рлівыя (неадуш.)
бязду́мна-даве́рлівых (адуш.)
Т. бязду́мна-даве́рлівым бязду́мна-даве́рлівай
бязду́мна-даве́рліваю		 бязду́мна-даве́рлівым бязду́мна-даве́рлівымі
М. бязду́мна-даве́рлівым бязду́мна-даве́рлівай бязду́мна-даве́рлівым бязду́мна-даве́рлівых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дове́рчивый даве́рлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прастаду́шны, -ая, -ае.

Няхітры і добры, наіўна-даверлівы.

П. чалавек.

Прастадушна (прысл.) усміхнуцца.

|| наз. прастаду́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

легкаве́рны, -ая, -ае.

Які ўсяму верыць, залішне даверлівы.

Л. чалавек.

|| наз. легкаве́р’е, -я, н. і легкаве́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)