дабра́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дабра́чка дабра́чкі
Р. дабра́чкі дабра́чак
Д. дабра́чцы дабра́чкам
В. дабра́чку дабра́чак
Т. дабра́чкай
дабра́чкаю		 дабра́чкамі
М. дабра́чцы дабра́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дабра́чка ж., разг. добря́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабра́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Добры, спагадлівы чалавек.

Ён д. па натуры.

|| ж. дабра́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. дабра́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

добря́чка разг. дабра́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)