гісто́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне гісторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гісто́рык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гісто́рык гісто́рыкі
Р. гісто́рыка гісто́рыкаў
Д. гісто́рыку гісто́рыкам
В. гісто́рыка гісто́рыкаў
Т. гісто́рыкам гісто́рыкамі
М. гісто́рыку гісто́рыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гісто́рык м. исто́рик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гісто́рык, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне гісторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

исто́рик гісто́рык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гістарыёграф, ‑а, м.

1. Спецыяліст у галіне гістарыяграфіі (у 1 знач.).

2. Уст. Тое, што і гісторык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагматы́ст, ‑а, М ‑тысце, м.

1. Паслядоўнік прагматызму як філасофскай сістэмы.

2. Гісторык, які прытрымліваецца прагматызму ў перадачы гістарычных фактаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрэкамендава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго.

1. Знаёмячы, назваць каго‑н., яго занятак. — Знаёмцеся, вось, — адрэкамендавала яго Антаніна Лятроўна, — Леанід Іванавіч, наш гісторык і кіраўнік школьнай самадзейнасці. Васілевіч.

2. Ахарактарызаваць у якасці каго‑н. — Вось, бацька, прывёў я ваяку! Партызанам хоча быць, — адрэкамендаваў Цімох Саўку Мільгуна. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)