гучне́йшы
прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гучне́йшы |
гучне́йшая |
гучне́йшае |
гучне́йшыя |
| Р. |
гучне́йшага |
гучне́йшай
гучне́йшае |
гучне́йшага |
гучне́йшых |
| Д. |
гучне́йшаму |
гучне́йшай |
гучне́йшаму |
гучне́йшым |
| В. |
гучне́йшы (неадуш.)
гучне́йшага (адуш.) |
гучне́йшую |
гучне́йшае |
гучне́йшыя (неадуш.)
гучне́йшых (адуш.) |
| Т. |
гучне́йшым |
гучне́йшай
гучне́йшаю |
гучне́йшым |
гучне́йшымі |
| М. |
гучне́йшым |
гучне́йшай |
гучне́йшым |
гучне́йшых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гучне́йшы прил. сравнит. ст. звучне́е; гро́мче; позвучне́е; погро́мче, бо́лее зву́чный; бо́лее гро́мкий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гучне́йшы, ‑ая, ‑ае.
Выш. ст. да прым. гучны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гро́мче сравнит. ст.
1. нареч. гучне́й, галасне́й, мацне́й;
пой гро́мче спява́й гучне́й (галасне́й);
2. прил. гучне́йшы, галасне́йшы, мацне́йшы;
э́тот звук гро́мче гэ́ты гук гучне́йшы (галасне́йшы, мацне́йшы).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
звучне́е сравнит. ст.
1. нареч. гучне́й; званчэ́й;
2. прил. гучне́йшы; званчэ́йшы;
станови́ться, стать звучне́е станаві́цца, стаць гучне́йшым;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пераплёт, ‑у, М ‑лёце, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. пераплятаць — пераплесці (у 1 знач.).
2. Цвёрдыя вокладкі ў кнізе, сшытку і пад. Нашу ўвагу прыцягнула палічка з адметнымі кнігамі.. у старых пераплётах. Пальчэўскі.
3. Рашотка, рама, агароджа з перакрыжаваных перакладзін. Пераплёты аконных рам. □ Перастук колаў стаў гучнейшы, і здавалася ўжо, што ён водгуллем аддаецца ў жалезным пераплёце моста. Карпаў.
4. Разм. Што‑н. пераплеценае, утворанае спляценнем; перапляценне. Тут ёсць абрус яе [Марынінай] работы З брыжамі белымі, як снег. На ім у зоры, пераплёты, — Мастацкай выдумкі разбег. Колас. / у перан. ужыв. Гэткі пераплёт жыццёвых з’явішчаў блытаў Сёмкавы думкі. Гартны.
5. перан. Складанае, заблытанае, цяжкае становішча. У якія б пераплёты ні траплялі яго [Пятра Рунца] героі, іх заўсёды чакае шчаслівы канец. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
счуць, счую, счуеш, счуе; зак.
Разм.
1. каго-што і з дадан. сказам. Улавіць на слых якія‑н. гукі, размову. Калі Ніна, счуўшы шагі ля сябе, узняла вочы ад акна, яна ўбачыла перад сабой Лявона. Галавач. Жур счуў, што гутарку трымаюць пра яго, і тапор свой уткнуў у бервяно. Баранавых. // Пачуць, прыслухацца. Як не счуюць мяне, я мацней загуду, Дам гучнейшы акорд песні новай... Чарот.
2. што. Атрымаць звесткі пра каго‑, што‑н.; даведацца (з размоў, чутак і пад.). Хто зманіў, хто звёў дзяўчыну? Счуў жаніх праз дзень прычыну, — Зганьбавала яго люба: Быў ён з ёй нібыта грубы. Ставер.
3. каго. Учуць (пра жывёл). На суседнім двары (мусіць, толькі прачнуўся), счуўшы чужых людзей, забрахаў сабака. Крапіва. Але дзе так схавацца, каб і пазіраць было зручна, і каб .. [казуля] не заўважыла або нюхам не счула? Ляўданскі.
4. што. Адчуць. Уніз, уніз! — не счуўшы болю. Уніз! — з грымотнага блакіту, Не на пасадачнае поле, А ў поле стоптанага жыта. Матэвушаў.
5. перан.; што і з дадан. сказам. Інтуітыўна адчуць, прадбачыць. А Бушмара і ў брата не знайшлі — счуўшы бяду, ён там застаўся прыхоўвацца. Чорны. Саўка зрабіў рашучае намаганне і сеў. Ён счуў — Бруй мае сказаць нешта такое, што варта паслухаць седзячы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)