гуме́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гуме́ннік |
гуме́ннікі |
| Р. |
гуме́нніка |
гуме́ннікаў |
| Д. |
гуме́нніку |
гуме́ннікам |
| В. |
гуме́нніка |
гуме́ннікаў |
| Т. |
гуме́ннікам |
гуме́ннікамі |
| М. |
гуме́нніку |
гуме́нніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Гуме́ннікі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Гуме́ннікі |
| Р. |
Гуме́ннікаў |
| Д. |
Гуме́ннікам |
| В. |
Гуме́ннікі |
| Т. |
Гуме́ннікамі |
| М. |
Гуме́нніках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)