гу́к
‘лінгвістычны тэрмін’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гу́к |
гу́кі |
| Р. |
гу́ка |
гу́каў |
| Д. |
гу́ку |
гу́кам |
| В. |
гу́к |
гу́кі |
| Т. |
гу́кам |
гу́камі |
| М. |
гу́ку |
гу́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
гу́к
‘фізічная з'ява’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гу́к |
гу́кі |
| Р. |
гу́ку |
гу́каў |
| Д. |
гу́ку |
гу́кам |
| В. |
гу́к |
гу́кі |
| Т. |
гу́кам |
гу́камі |
| М. |
гу́ку |
гу́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
скла́д
‘памяшканне; гук або спалучэнне гукаў’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
скла́д |
склады́ |
| Р. |
скла́да |
складо́ў |
| Д. |
скла́ду |
склада́м |
| В. |
скла́д |
склады́ |
| Т. |
скла́дам |
склада́мі |
| М. |
скла́дзе |
склада́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
гукаспалучэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
Спалучэнне гукаў мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гучнагавары́цель, -я, мн. -і, -яў, м.
Прыбор для ўзмацнення гукаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кансана́нс, -у, м.
Мілагучнае спалучэнне гукаў; проціл. дысананс.
|| прым. кансана́нсны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вымаўле́нне, -я, н.
Перадача голасам гукаў мовы.
Выразнае в.
Беларускае літаратурнае в.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радыёпрыёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Апарат для прыёму гукаў, сігналаў па радыё.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сугу́чча, -а, н.
1. Спалучэнне некалькіх гукаў рознай вышыні.
2. Рыфма, паўтарэнне ў вершы падобных галосных гукаў, а таксама падобнае гучанне канцоў радкоў у ім.
Удалае с.
3. Унутраная адпаведнасць, адзінства.
С. талентаў.
С. колераў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камбінато́рыка ж., спец. комбинато́рика;
○ к. гу́каў — комбинато́рика зву́ков
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)