губа́сты, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і губаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

губа́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. губа́сты губа́стая губа́стае губа́стыя
Р. губа́стага губа́стай
губа́стае		 губа́стага губа́стых
Д. губа́стаму губа́стай губа́стаму губа́стым
В. губа́сты (неадуш.)
губа́стага (адуш.)		 губа́стую губа́стае губа́стыя (неадуш.)
губа́стых (адуш.)
Т. губа́стым губа́стай
губа́стаю		 губа́стым губа́стымі
М. губа́стым губа́стай губа́стым губа́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

губа́сты разг., см. губа́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

губа́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і губаты. Вада сцякае серабрыстымі струменьчыкамі з губастай пысы [лася], з шырокай шыі, з мокрых бліскучых бакоў. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губа́стый разг. губа́ты, губа́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кіслагу́бяц ’губасты’ (Сл. паўн.-зах.). Першая частка складанага слова узыходзіць да першаснай семантыкі дзеяслова кіснуцьі (гл.) ’мокнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рыла́н, рыле́й ’чалавек з поўным чырвоным тварам’ (ТС). Сюды ж рыла́сты ’таўстаморды’ (Байк. і Некр.), рыла́стый ’чалавек з моцным, громкім голасам’, рылатый ’чалавек з тоўстымі, адвіслымі губамі’ (Нас.), рыла́ты ’губаты’ (люб., ЛА). Адыменныя ўтварэнні з рознымі суфіксамі ад ры́ла (гл.) (Пра словаўтваральны тып з суф. ‑ан і ‑ей гл. Сцяцко, Афікс. наз., адпаведна 94 і 98). Тое ж у іншых мовах, параўн. рус. дыял. рыла́н ’таўстарылы’, серб.-харв. ри̏ласт ’мардасты’, ’губасты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)