Verbum

анлайнавы слоўнік

грыбні́ца² гл. грыбнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыбні́ца¹, -ы, ж.

1. Вегетатыўнае цела грыба, якое складаецца з бясколерных тонкіх ніцей.

2. Цяпліца для вырошчвання грыбоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыбні́ца

‘вегетатыўнае цела грыба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грыбні́ца

‘збіральніца грыбоў’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грыбні́ца I ж., бот. грибни́ца, мице́лий м.

грыбні́ца II ж., разг. (к грыбні́к) грибни́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыбні́ца ¹, ‑ы, ж.

Вегетатыўнае цела грыба, якое складаецца з бясколерных тонкіх ніцей — гіфаў, пераплеценых паміж сабой; міцэлій.

грыбні́ца ², ‑ы, ж.

Разм. Жан. да грыбнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыбні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто збірае або любіць збіраць грыбы.

|| ж. грыбні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міцэ́лій, ‑ю, м.

Тое, што і грыбніца.

[Ад грэч. mýkēs — грыб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грибни́ца бот. грыбні́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гі́фы, ‑аў; адз. гіф, ‑а, м.

Бясколерныя мікраскапічна тонкія ніці, з якіх фарміруюцца грыбніца і пладовае цела грыба.

[Ад грэч. hyphē — тканка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)