грунтавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грунтавы́ грунтава́я грунтаво́е грунтавы́я
Р. грунтаво́га грунтаво́й
грунтаво́е		 грунтаво́га грунтавы́х
Д. грунтаво́му грунтаво́й грунтаво́му грунтавы́м
В. грунтавы́ (неадуш.)
грунтаво́га (адуш.)		 грунтаву́ю грунтаво́е грунтавы́я (неадуш.)
грунтавы́х (адуш.)
Т. грунтавы́м грунтаво́й
грунтаво́ю		 грунтавы́м грунтавы́мі
М. грунтавы́м грунтаво́й грунтавы́м грунтавы́х

Іншыя варыянты: грунто́вы.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гле́бава-грунтавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гле́бава-грунтавы́ гле́бава-грунтава́я гле́бава-грунтаво́е гле́бава-грунтавы́я
Р. гле́бава-грунтаво́га гле́бава-грунтаво́й
гле́бава-грунтаво́е		 гле́бава-грунтаво́га гле́бава-грунтавы́х
Д. гле́бава-грунтаво́му гле́бава-грунтаво́й гле́бава-грунтаво́му гле́бава-грунтавы́м
В. гле́бава-грунтавы́ (неадуш.)
гле́бава-грунтаво́га (адуш.)		 гле́бава-грунтаву́ю гле́бава-грунтаво́е гле́бава-грунтавы́я (неадуш.)
гле́бава-грунтавы́х (адуш.)
Т. гле́бава-грунтавы́м гле́бава-грунтаво́й
гле́бава-грунтаво́ю		 гле́бава-грунтавы́м гле́бава-грунтавы́мі
М. гле́бава-грунтавы́м гле́бава-грунтаво́й гле́бава-грунтавы́м гле́бава-грунтавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грэ́йдар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Машына для рыцця канаў, выраўноўвання палатна грунтавых дарог.

2. Дарога, пракладзеная пры дапамозе такой машыны (разм.).

|| прым. грэ́йдарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непрыго́днасць, ‑і, ж.

Якасць і стан непрыгоднага; нягоднасць. Уся сетка грунтавых дарог была прыведзена ў непрыгоднасць. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агарадзі́ць, ‑раджу, ‑родзіш, ‑родзіць; зак.

1. Тое, што і абгарадзіць.

2. перан. Засцерагчы, абараніць, ахаваць ад каго‑, чаго‑н. Агарадзіць чалавецтва ад вайны. □ Падземная частка помпавай станцыі размесціцца ніжэй узроўню вады ў Дзвіне, яе трэба агарадзіць ад грунтавых вод. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́зці, ‑вязу, ‑вязеш, ‑вязе; ‑вязём, ‑везяце; пр. развёз, ‑везла і ‑вязла, ‑везла і ‑вязло; заг. развязі; зак., каго-што.

1. Везучы, даставіць кожную асобу, кожны прадмет у розныя месцы. — Пешкі?! — аж падскочыў Бабейка. — Ніколі! Ды я на сваім Варанюку мігам развязу вас, куды каму трэба. Хадкевіч. Трэба было не толькі развезці, раскідаць па ўсім полі гной, але і ўзараць, засеяць поле. Сачанка.

2. безас. Разм. Зрабіць цяжкапраходным, непрыгодным для язды ў час дажджу, раставання снегу (пра дарогу). Дождж перастаў ісці толькі на другі дзень. Ад яго так развезла зямлю, што нават па грунтавых дарогах цяжка было хадзіць. Сіняўскі.

3. безас. Разм. Расслабіць, давесці да стану бяссілля, знямогі. У Радашковічах, у буфеце, купіў паўбутэлькі гарэлкі і выпіў мала, але мала і закусваў, надвор’е стаяла гарачае, і мяне з непрывычкі развязло. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)