грузі́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
грузі́нскі |
грузі́нская |
грузі́нскае |
грузі́нскія |
| Р. |
грузі́нскага |
грузі́нскай грузі́нскае |
грузі́нскага |
грузі́нскіх |
| Д. |
грузі́нскаму |
грузі́нскай |
грузі́нскаму |
грузі́нскім |
| В. |
грузі́нскі (неадуш.) грузі́нскага (адуш.) |
грузі́нскую |
грузі́нскае |
грузі́нскія (неадуш.) грузі́нскіх (адуш.) |
| Т. |
грузі́нскім |
грузі́нскай грузі́нскаю |
грузі́нскім |
грузі́нскімі |
| М. |
грузі́нскім |
грузі́нскай |
грузі́нскім |
грузі́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каталіко́с, -а, м.
Тытул патрыярха ў армяна-грыгарыянскай, а таксама ў грузінскай праваслаўнай царкве.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каталіко́с, ‑а, м.
Тытул духоўнай асобы (патрыярха) у армяна-грыгарыянскай, а таксама ў грузінскай праваслаўнай царкве.
[Ад грэч. katholikós — галоўны, усеагульны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грузі́ны, ‑аў; адз. грузін, ‑а, м.; грузінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. грузінкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грузінскай ССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гуры́йцы, ‑аў; адз. гурыец, ‑рыйца, м.; гурыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. гурыйкі, ‑рыек; ж.
Назва грузінаў, якія жывуць у заходніх раёнах Грузінскай ССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уніка́льны, ‑ая, ‑ае.
Вельмі рэдкі, адзіны ў сваім родзе; выключны. Унікальная знаходка. Унікальны рукапіс. □ Аднак гэта песня з-за сцяны ўзрушыла мяне, давяла да нейкай унікальнай хваробы, якую ніякі доктар не адгадае і не вылечыць. Дуброўскі. Гаспадар пазнаёміў нас са сваёй сям’ёй і паказаў ўласную бібліятэку, якая здзівіла багаццем унікальных кніг па гісторыі развіцця грузінскай культуры і мастацтва. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Павадка, прывычка. Нельга сказаць, каб не любіў.. [Макоўчык] пагаварыць з таварышамі, але меў звычку ў кожнай гаворцы шукаць нейкі сэнс, пагарджаў пустой балбатнёй. Мележ. Прыйшоўшы дадому,.. [Варвара] па звычцы спынілася ў дзвярах — выцерла ногі аб палавік. Васілевіч. У лесе егер Дзямід ведаў кожны кусцік, кожную птушку, кожнага звера з усімі яго звычкамі і норавамі. В. Вольскі.
2. Разм. Звычай, традыцыя. Нас ветрам прадзьмула дарога. І хоць не хацелі віна, Мы выпілі з нейкага рога, Па звычцы грузінскай — да дна. Калачынскі. У кожным краі свае звычкі. Недзе ж ядуць шампіньёны, а ў нас абыходзяць іх. Кандрусевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)