го́рлачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
го́рлачка |
го́рлачкі |
| Р. |
го́рлачка |
го́рлачкаў |
| Д. |
го́рлачку |
го́рлачкам |
| В. |
го́рлачка |
го́рлачкі |
| Т. |
го́рлачкам |
го́рлачкамі |
| М. |
го́рлачку |
го́рлачках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
го́рлачка ср., уменьш. го́рлышко
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
го́рлышко
1. уменьш. го́рлачка, -ка ср.;
2. (бутылки) ры́льца, -ца ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)