горкі - Пошук - Асноўныя

го́ркі, -ая, -ае.

1. Які мае своеасаблівы едкі смак.

Г. палын.

Горкае лякарства.

2. перан. Поўны гора, цяжкі, гаротны.

Горкае жыццё.

Пераканацца на горкім вопыце.

Горкая праўда.

Горкія слёзы.

◊

Горкае дзіця (разм.) — наіўны, нявопытны малады чалавек.

Горкі п’яніца (разм., неадабр.) — алкаголік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Го́ркі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	Го́ркі
Р.	Го́рак Го́ркаў
Д.	Го́ркам
В.	Го́ркі
Т.	Го́ркамі
М.	Го́рках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́ркі

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	го́ркі	го́ркая	го́ркае	го́ркія
Р.	го́ркага	го́ркай го́ркае	го́ркага	го́ркіх
Д.	го́ркаму	го́ркай	го́ркаму	го́ркім
В.	го́ркі (неадуш.) го́ркага (адуш.)	го́ркую	го́ркае	го́ркія (неадуш.) го́ркіх (адуш.)
Т.	го́ркім	го́ркай го́ркаю	го́ркім	го́ркімі
М.	го́ркім	го́ркай	го́ркім	го́ркіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Го́ркі (род. Го́рак) г. Го́рки

го́ркі

1. го́рький;

г. смак — го́рький вкус;

2. го́рький, го́рестный;

~кае жыццё — го́рькая (го́рестная) жизнь;

○ ~кая соль — го́рькая соль;

◊ го́ра ~кае — го́ре го́рькое;

~кія слёзы — го́рькие слёзы;

~кае дзіця́ — ещё ребёнок;

г. п’я́ніца — го́рький пья́ница;

г. во́пыт — го́рький о́пыт;

~кая пілю́ля — го́рькая пилю́ля;

збіць на г. я́блык — изби́ть до полусме́рти;

абры́даў, як ~кая рэ́дзька — погов. надое́л, как го́рькая ре́дька

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́ркі, ‑ая, ‑ае.

1. З непрыемным едкім смакам (смакам палыну, гарчыцы); проціл. салодкі. Горкі перац. □ Горкая рэдзька, ды ядуць, кепска замужам, ды ідуць. З нар.

2. Поўны гора; цяжкі, гаротны. Горкая доля. Горкае жыццё. □ [Волька] пачала паціху галасіць над сваёй горкай жаночай доляй. Б. Стральцоў. // Выкліканы цяжкім горам. Горкія слёзы. □ Марыну бабка суцяшае, Каб горкі сум развеяць ёй. Колас. Усё часцей і часцей бацька садзіўся ля стала, паклаўшы пад бараду рукі, думаў горкую думу, цяжка ўздыхаў. С. Александровіч. // Які выклікае гора, непрыемнасці. Пачуць горкую вестку. Выслухаць горкую праўду.

3. Набыты ў выніку цяжкай працы, доўгіх выпрабаванняў. Горкі хлеб. □ [Усіх людзей] затрымаць не ўдалося, сёй-той, навучаны горкім вопытам, паспеў схавацца. Лынькоў.

4. Які жыве ў цяжкім горы; бяздольны. Горкая сірата. Горкі бядняк.

5. у знач. наз. го́ркая, ‑ай, ж. Гарэлка. На пачатак справы — чарка горкай, На прыправу — добрая гаворка. Панчанка.

•••

Горкая соль гл. соль.

Гора горкае гл. гора.

Горкае дзіця гл. дзіця.

Горкі п’яніца гл. п’яніца.

Збіць (зрэзаць) на горкі яблык гл. збіць.

Як горкая рэдзька гл. рэдзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Го́ркі ’горкі’ (БРС, Шат., Касп.). Рус. го́рький, укр. гірки́й, польск. gorzki, чэш. hořký, балг. го́рък, серб.-харв. го́рак. Прасл. *gorьkъ ’тс’ звязана з *gorěti ’гарэць’ (першапачаткова *gorьkъ ’пякучы’). Гл. Фасмер, 1, 445; Слаўскі, 1, 323–324; Трубачоў, Эт. сл., 7, 55–56.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

горкі, прагорклы / пра тлушч: ёлкі; палыновы (перан.) □ як чэмер

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

да́ўка-го́ркі

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	да́ўка-го́ркі	да́ўка-го́ркая	да́ўка-го́ркае	да́ўка-го́ркія
Р.	да́ўка-го́ркага	да́ўка-го́ркай да́ўка-го́ркае	да́ўка-го́ркага	да́ўка-го́ркіх
Д.	да́ўка-го́ркаму	да́ўка-го́ркай	да́ўка-го́ркаму	да́ўка-го́ркім
В.	да́ўка-го́ркі (неадуш.) да́ўка-го́ркага (адуш.)	да́ўка-го́ркую	да́ўка-го́ркае	да́ўка-го́ркія (неадуш.) да́ўка-го́ркіх (адуш.)
Т.	да́ўка-го́ркім	да́ўка-го́ркай да́ўка-го́ркаю	да́ўка-го́ркім	да́ўка-го́ркімі
М.	да́ўка-го́ркім	да́ўка-го́ркай	да́ўка-го́ркім	да́ўка-го́ркіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

духмя́на-го́ркі

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	духмя́на-го́ркі	духмя́на-го́ркая	духмя́на-го́ркае	духмя́на-го́ркія
Р.	духмя́на-го́ркага	духмя́на-го́ркай духмя́на-го́ркае	духмя́на-го́ркага	духмя́на-го́ркіх
Д.	духмя́на-го́ркаму	духмя́на-го́ркай	духмя́на-го́ркаму	духмя́на-го́ркім
В.	духмя́на-го́ркі (неадуш.) духмя́на-го́ркага (адуш.)	духмя́на-го́ркую	духмя́на-го́ркае	духмя́на-го́ркія (неадуш.) духмя́на-го́ркіх (адуш.)
Т.	духмя́на-го́ркім	духмя́на-го́ркай духмя́на-го́ркаю	духмя́на-го́ркім	духмя́на-го́ркімі
М.	духмя́на-го́ркім	духмя́на-го́ркай	духмя́на-го́ркім	духмя́на-го́ркіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палы́нна-го́ркі

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	палы́нна-го́ркі	палы́нна-го́ркая	палы́нна-го́ркае	палы́нна-го́ркія
Р.	палы́нна-го́ркага	палы́нна-го́ркай палы́нна-го́ркае	палы́нна-го́ркага	палы́нна-го́ркіх
Д.	палы́нна-го́ркаму	палы́нна-го́ркай	палы́нна-го́ркаму	палы́нна-го́ркім
В.	палы́нна-го́ркі (неадуш.) палы́нна-го́ркага (адуш.)	палы́нна-го́ркую	палы́нна-го́ркае	палы́нна-го́ркія (неадуш.) палы́нна-го́ркіх (адуш.)
Т.	палы́нна-го́ркім	палы́нна-го́ркай палы́нна-го́ркаю	палы́нна-го́ркім	палы́нна-го́ркімі
М.	палы́нна-го́ркім	палы́нна-го́ркай	палы́нна-го́ркім	палы́нна-го́ркіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Verbum