го́нчая ж., сущ., охотн. ганча́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́жла, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Гончая сука.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ганча́к, -ка́ м., охот. го́нчая ж., го́нчая соба́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́жла, ‑ы, ж.

Гончая сука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́нчы го́нчая го́нчае го́нчыя
Р. го́нчага го́нчай
го́нчае		 го́нчага го́нчых
Д. го́нчаму го́нчай го́нчаму го́нчым
В. го́нчы (неадуш.)
го́нчага (адуш.)		 го́нчую го́нчае го́нчыя (неадуш.)
го́нчых (адуш.)
Т. го́нчым го́нчай
го́нчаю		 го́нчым го́нчымі
М. го́нчым го́нчай го́нчым го́нчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́нчы охот.

1. прил. го́нчий;

г. сабака — го́нчая соба́ка;

2. в знач. сущ. го́нчая;

брэх ~чых — лай го́нчих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́жла ’гончая сука’ (БРС, Сцяшк.); ’хітры, пранырлівы чалавек; пра таго, хто віжуе’ (Нас., Шат., Сцяшк., Сцяц., З нар. сл., Мат. Гом.). Гл. выжал.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зая́хкаць сов., разг. зала́ять (при погоне за зайцем);

ганча́к ~каў — го́нчая зала́яла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)