го́нчы охот.
1. прил. го́нчий;
г. сабака — го́нчая соба́ка;
2. в знач. сущ. го́нчая;
брэх ~чых — лай го́нчих
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)