гне́йс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гне́йс
Р. гне́йсу
Д. гне́йсу
В. гне́йс
Т. гне́йсам
М. гне́йсе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гнейс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Метамарфічная горная парода, якая складаецца з кварцу, палявога шпату і некаторых каляровых металаў.

|| прым. гне́йсавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнейс (род. гне́йсу) м., мин. гнейс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнейс геол. гнейс, род. гне́йсу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнейс, ‑у, м.

Горная парода, якая складаецца з кварцу, палявога шпату і аднаго ці некалькіх каляровых металаў.

[Ням. Gneiss.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)