глыбіня́, -і́, мн. глыбіні, -бінь, ж.
1. Адлегласць ад паверхні да дна або ад якога-н. месца ў напрамку да нізу.
Г. возера.
2. чаго. Прастора ўнутр ад мяжы, ад краю чаго-н.
У глыбіні лесу.
3. перан., чаго. Сіла, ступень праяўлення чаго-н.; змястоўнасць.
Г. пачуцця.
Г. думак.
◊
Да глыбіні душы — вельмі моцна (крануць, уразіць).
У глыбіні душы — пра пачуцці, перажыванні людзей, схаваныя ад іншых.
|| прым. глыбі́нны, -ая, -ае.
Глыбінная бомба.
Глыбінная вёска.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
глыбіня́ ж., в разн. знач. глубина́; глубь;
г. во́зера — глубина́ о́зера;
у ~ні́ ле́су — в глубине́ (глуби́) ле́са;
г. пачу́цця — глубина́ чу́вства;
◊ у ~ні́ стаго́ддзяў — в глубине́ веко́в;
з наро́дных ~бі́нь — из глуби́н наро́да;
у ~ні́ душы́ (сэ́рца —) в глубине́ души́ (се́рдца);
ад (з) ~ні́ душы́ (сэ́рца) — от глубины́ души́ (се́рдца)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глыбіня́, ‑і; мн. глыбіні, ‑бінь; ж.
1. Адлегласць ад паверхні чаго‑н. да дна. Глыбіня рэчкі. Вымераць марскія глыбіні. □ Па барознах шэрых Раённы аграном ідзе, Каб глыбіню раллі праверыць. Танк.
2. Месца, значна аддаленае ад паверхні чаго‑н. Ззяюць, граюць рыбкі У сіняй глыбіні. Бядуля.
3. чаго. Месца, прастора, аддаленая ад граніц чаго‑н. або размешчаная ўнутры, усярэдзіне чаго‑н. Лясніцкі і Прыборны прабіраліся па вузкай сцежцы ў глыбіню лесу. Шамякін. // перан. Унутраная вобласць чаго‑н.; тое, у чым змяшчаецца аснова, сутнасць чаго‑н. Творчасць пісьменніка бярэ пачатак з глыбінь народнага жыцця. // перан. Пра далёкае мінулае. Адплываюць бурна вёсны, леты у нямую глыбіню вякоў. Смагаровіч.
4. толькі адз. Змястоўнасць, важнасць. Глыбіня пачуцця. □ У кожнай песні свае тоны І свой адбітак глыбіні. Колас. // Ступень ахопу чаго‑н. Глыбіня крызісу.
•••
Да глыбіні душы (сэрца) — вельмі моцна (крануць, уразіць і пад.).
У глыбіні душы (сэрца) — пра пачуцці, перажыванні чалавека, скрытыя ад іншых людзей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глыб, -і, ж.
Тое, што і глыбіня (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
машта́бнасць, -і, ж.
Вялікі размах, глыбіня ахопу чаго-н.
М. падзей.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бе́здань, -і, ж.
1. Невымерная глыбіня; прорва.
Чорная б.
Марская б.
2. перан., чаго. Вялікая колькасць; безліч.
Б. спраў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бязме́рны, -ая, -ае.
1. Які немагчыма або цяжка вымераць.
Бязмерная глыбіня.
2. перан. Надзвычайна глыбокі, моцны (пра пачуцці).
Бязмернае гора.
|| наз. бязме́рнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
глубь глыб, род. глыбі́ ж., глыбіня́, -ні́ ж.;
глубь веко́в глыбіня́ стаго́ддзяў;
в глубь страны́ у глыб краі́ны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бяздо́ннасць, ‑і, ж.
Уласцівасць бяздоннага; бязмерная глыбіня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
права́р, ‑у, м.
Спец. Ступень, глыбіня праварвання шва (пры зварцы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)