глухава́ты, -ая, -ае.

Часткова пазбаўлены слыху; які недачувае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глухава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. глухава́ты глухава́тая глухава́тае глухава́тыя
Р. глухава́тага глухава́тай
глухава́тае		 глухава́тага глухава́тых
Д. глухава́таму глухава́тай глухава́таму глухава́тым
В. глухава́ты (неадуш.)
глухава́тага (адуш.)		 глухава́тую глухава́тае глухава́тыя (неадуш.)
глухава́тых (адуш.)
Т. глухава́тым глухава́тай
глухава́таю		 глухава́тым глухава́тымі
М. глухава́тым глухава́тай глухава́тым глухава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глухава́ты глухова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глухава́ты, ‑ая, ‑ае; ‑ват, ‑а.

1. Трохі глухі (у 1, 2 знач.). Глухаваты ад старасці, Пятрусь спаў яшчэ моцна, мог не дачуць гадзінніка. Брыль.

2. Не вельмі звонкі, прыглушаны (пераважна пра голас, гукі). Глухаваты бас. □ Глухаватым, асіплым голасам.. [Андрэй Іванавіч] запеў калыханку. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глухова́тый глухава́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тугаву́хі, -ая, -ае.

Які недачувае; глухаваты.

|| наз. тугаву́хасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тугоу́хий тугаву́хі, глухава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрыпа́ты, -ая, -ае.

Глухаваты, сіплы, нячысты па тоне; хрыплы (пра гук).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тугаву́хі, ‑ая, ‑ае.

Які недачувае; глухаваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неразва́жны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і неразважлівы. На сваім [меркаванні] цвёрда стаяў толькі карыцкі брыгадзір — стары, неразважны, глухаваты чалавек. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)