глист зоол. гліст, род. гліста́ м., разг. раба́к, -ка́ м.;
ле́нточный глист сту́жачны гліст;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гліст, -та́ м., зоол. глист;
сту́жачны г. — ле́нточный глист
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раба́к, -ка́ м., разг. глист
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гліст ’гліст’ (БРС). Слова, вядомае ў слав. мовах у двух варыянтах: *glista, *glistъ. Параўн. рус. глиста́, глист, укр. глиста́, глист, чэш. hlísta, hlíst, польск. glista, балг. глист, глиста́, серб.-харв. гли́ста, гли̑ст і г. д. У слав. мовах гэта лексема, акрамя ’гліст’, азначае таксама ’чарвяк, дажджавы чарвяк і да т. п.’ Лічыцца роднасным з прасл. лексемамі *glěvъ, *glьjь (гл. глей). Першапачатковае значэнне ’штосьці слізкае’. Агляд форм і этымалагічных версій гл. у Трубачова, Эт. сл., 6, 128–129. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 413; Слаўскі, 1, 284–285; Бернекер, 1, 304; далей БЕР, 4, 249.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ле́нточный в разн. знач. сту́жачны;
ле́нточный червь сту́жачны чарвя́к;
ле́нточный глист сту́жачны гліст;
ле́нточная пила́ сту́жачная піла́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)