глабулі́ны, ‑аў; адз. глабулін, ‑у, м.

Найбольш пашыраная ў прыродзе група жывёльных і раслінных бялкоў. Малочны глабулін. Яечны глабулін.

[Ад лац. globulus — шарык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глабулі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. глабулі́н глабулі́ны
Р. глабулі́ну глабулі́наў
Д. глабулі́ну глабулі́нам
В. глабулі́н глабулі́ны
Т. глабулі́нам глабулі́намі
М. глабулі́не глабулі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бэ́та-глабулі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бэ́та-глабулі́н бэ́та-глабулі́ны
Р. бэ́та-глабулі́ну бэ́та-глабулі́наў
Д. бэ́та-глабулі́ну бэ́та-глабулі́нам
В. бэ́та-глабулі́н бэ́та-глабулі́ны
Т. бэ́та-глабулі́нам бэ́та-глабулі́намі
М. бэ́та-глабулі́не бэ́та-глабулі́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)