ге́й
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ге́й |
геі |
| Р. |
гея |
геяў |
| Д. |
гею |
геям |
| В. |
гея |
геяў |
| Т. |
геем |
геямі |
| М. |
гею |
геях |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гей-люса́каўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гей-люса́каўскі |
гей-люса́каўская |
гей-люса́каўскае |
гей-люса́каўскія |
| Р. |
гей-люса́каўскага |
гей-люса́каўскай
гей-люса́каўскае |
гей-люса́каўскага |
гей-люса́каўскіх |
| Д. |
гей-люса́каўскаму |
гей-люса́каўскай |
гей-люса́каўскаму |
гей-люса́каўскім |
| В. |
гей-люса́каўскі (неадуш.)
гей-люса́каўскага (адуш.) |
гей-люса́каўскую |
гей-люса́каўскае |
гей-люса́каўскія (неадуш.)
гей-люса́каўскіх (адуш.) |
| Т. |
гей-люса́каўскім |
гей-люса́каўскай
гей-люса́каўскаю |
гей-люса́каўскім |
гей-люса́каўскімі |
| М. |
гей-люса́каўскім |
гей-люса́каўскай |
гей-люса́каўскім |
гей-люса́каўскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гей-клу́б
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гей-клу́б |
гей-клу́бы |
| Р. |
гей-клу́ба |
гей-клу́баў |
| Д. |
гей-клу́бу |
гей-клу́бам |
| В. |
гей-клу́б |
гей-клу́бы |
| Т. |
гей-клу́бам |
гей-клу́бамі |
| М. |
гей-клу́бе |
гей-клу́бах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гэй межд., в разн. знач. эй разг., гей;
гэй! пачака́й крыху́! — эй (гей)! подожди́ немно́го!;
гэй вы, ко́ні! — эй (гей) вы, ко́ни!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ге́йкаць
‘крычаць "гей"’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ге́йкаю |
ге́йкаем |
| 2-я ас. |
ге́йкаеш |
ге́йкаеце |
| 3-я ас. |
ге́йкае |
ге́йкаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ге́йкаў |
ге́йкалі |
| ж. |
ге́йкала |
| н. |
ге́йкала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ге́йкай |
ге́йкайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ге́йкаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Раўні́вы ’ахоплены зайздрасцю, недаверам, нявер’ем у каханні’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), сюды ж раўні́ць ’раўнаваць’: раўніў ка ўсім (Ян.); рэўні́вы ’тс’ (ТС), ст.-бел. ревнѕикъ ’раўнівы’ (XVI ст., Карскі 2-3, 36). Параўн. укр. ревни́вий, рус. ревни́вый ’хто сумняваецца ў адданасці, шчырасці пачуццяў’, польск. rzewniwy ’расчулены, усхваляваны’, чэш. řevnivý, серб.-харв. ревнив, ревњив (з рускай, Глухак, 526), балг. ревни́в, ст.-слав. рьвьнивъ, ревнивъ ’хто падазрае ў нявернасці’. Прасл. *rьvьnivъ(jь) утворанае ад *rьvьnъ ’старанны, імклівы’, параўн. серб.-харв. ре́ван ’сумны’, славен. réven ’бедны, жалюгодны’, польск. rzewny ’чулы, чуллівы; шчыры, адданы’, якое звязваюць з раўці (гл. раўсці), гл. Фасмер, 3, 455; БЕР, 6, 199. У народнай мове звязваецца з дзеясловам раўнава́ць ’прыраўноўваць, супастаўляць’, параўн. раўнаваць (ровнова́ць) ’зраўноўваць; параўноўваць; даваць правільны кірунак, прымяняць; не давяраць у каханні’ (Нас.); роўнова́ць ’пытаць (?)’: До крыніцы побежала / Гей ліце свое раўнавала (Доўн.-Зап., Пін.), што да роўны (гл.). Гл. таксама рэўнасць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)