гаро́шынка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гаро́шынка |
гаро́шынкі |
| Р. |
гаро́шынкі |
гаро́шынак |
| Д. |
гаро́шынцы |
гаро́шынкам |
| В. |
гаро́шынку |
гаро́шынкі |
| Т. |
гаро́шынкай
гаро́шынкаю |
гаро́шынкамі |
| М. |
гаро́шынцы |
гаро́шынках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гаро́шынка ж., уменьш. горо́шинка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гаро́шынка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Памянш. да гарошына; невялічкая гарошына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гаро́шына, -ы, мн. -ы, -шын, ж.
Адно зерне гароху.
|| памянш. гаро́шынка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
горо́шинка уменьш. гаро́шынка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бо́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.
Разм.
1. Асобнае зерне чаго‑н. [Лях:] — Бярыце па адной бобцы ды насаджвайце на кручок. Лобан.
2. Круглы камячок, шарык. Бобкі граду.
3. Круглая крапінка на матэрыі і інш.; гарошынка. Сукенка ў бобкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Боб. Рус. боб, укр. біб, польск. bób, чэш. bob, серб.-харв. бо̏б і г. д. Прасл. bobъ. Роднасныя формы: прус. babo, лац. faba. І.‑е. *bhab‑. Астатнія і.-е. формы стаяць фармальна значна далей (і тут няма пэўнасці): параўн. яшчэ грэч. φακός ’чачавіца’, ням. Bohne ’боб’. Думаюць таксама, што боб — слова «праеўрапейскай» культуры. Бернекер, 65; Траўтман, 23; Махэк, LP, II, 158; Махэк₂, 58; Слаўскі, 1, 40; Фасмер, 1, 180; Курыловіч, L’apophonie, 194 (тут адносна вакалізму). Ці сюды бо́бка ’зерне; гарошынка; шарык і да т. п.’?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)