гаро́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і агароднік.

|| ж. гаро́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гаро́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаро́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гаро́днік гаро́днікі
Р. гаро́дніка гаро́днікаў
Д. гаро́дніку гаро́днікам
В. гаро́дніка гаро́днікаў
Т. гаро́днікам гаро́днікамі
М. гаро́дніку гаро́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гаро́днік м., см. агаро́днік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пераса́днік ’палісаднік’ (слаўг., Мат. Маг.), рус. калуж., маск., арл., брамак, пересадник ’гадавальнік’, пересадень ’гароднік каля хаты’, славен. presadnik ’тс’. Да перасадзіць < пера- і садзіць (гл.). Аб суф. ‑нік гл. Сцяцко, Афікс. наз., 55.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)