гарні́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Агародніна, крупы, бульба і пад. як дадатак да рыбных і мясных страў.

Г. з макароны.

|| прым. гарні́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарні́р, -ру м., кул. гарни́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарні́р, ‑у, м.

Прыправа з агародніны, круп і пад. да рыбных і мясных страў. Шніцэль з гарнірам.

[Ад фр. garnir — упрыгожваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарнір ’гарнір’ (БРС). Рус. гарни́р, укр. гарні́р. У бел. мове (як і ва ўкр.) з рус. гарни́р < франц. garnir ’убіраць, упрыгожваць’ (спачатку дзеяслоў, які на рус. глебе зрабіўся назоўнікам). Гл. Шанскі, 1, Г, 32.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

смажані́на, -ы, ж.

Страва з мяса, прыгатаваная смажаннем.

Гарнір да смажаніны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарни́р кул. гарні́р, -ру м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Дадаць (дадаваць) гарнір (да мясной або рыбнай стравы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шашлы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шашлыку, уласцівы яму. Шашлычны гарнір. Шашлычны пах.

2. у знач. наз. шашлы́чная, ‑ай, ж. Сталовая, дзе гатуюць шашлыкі. А ў шашлычнай мае землякі-дружбакі З апетытам, якога не бачыла Ялта, Не смакуючы, знізвалі ўміг шашлыкі. Чэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)