гарні́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гарні́р гарні́ры
Р. гарні́ру гарні́раў
Д. гарні́ру гарні́рам
В. гарні́р гарні́ры
Т. гарні́рам гарні́рамі
М. гарні́ры гарні́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарні́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Агародніна, крупы, бульба і пад. як дадатак да рыбных і мясных страў.

Г. з макароны.

|| прым. гарні́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарні́р, -ру м., кул. гарни́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарні́р, ‑у, м.

Прыправа з агародніны, круп і пад. да рыбных і мясных страў. Шніцэль з гарнірам.

[Ад фр. garnir — упрыгожваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГАРНІ́Р

(ад франц. garnir забяспечваць, упрыгожваць),

агародніна, макароны, кашы і падобнае, што дабаўляюць да рыбных і мясных страў.

т. 5, с. 67

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гарні́р м. кул. Béilage f -, -n, Zúkost f -, -en;

з гарні́рам garníert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гарні́р

(фр. garnir = упрыгожваць)

дабаўка да мясных і рыбных страў (агародніна, каша і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Гарнір ’гарнір’ (БРС). Рус. гарни́р, укр. гарні́р. У бел. мове (як і ва ўкр.) з рус. гарни́р < франц. garnir ’убіраць, упрыгожваць’ (спачатку дзеяслоў, які на рус. глебе зрабіўся назоўнікам). Гл. Шанскі, 1, Г, 32.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гарнір Ж. 2/285

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

смажані́на, -ы, ж.

Страва з мяса, прыгатаваная смажаннем.

Гарнір да смажаніны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)