гара́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гара́чы гара́чая гара́чае гара́чыя
Р. гара́чага гара́чай
гара́чае		 гара́чага гара́чых
Д. гара́чаму гара́чай гара́чаму гара́чым
В. гара́чы (неадуш.)
гара́чага (адуш.)		 гара́чую гара́чае гара́чыя (неадуш.)
гара́чых (адуш.)
Т. гара́чым гара́чай
гара́чаю		 гара́чым гара́чымі
М. гара́чым гара́чай гара́чым гара́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асму́жана-гара́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асму́жана-гара́чы асму́жана-гара́чая асму́жана-гара́чае асму́жана-гара́чыя
Р. асму́жана-гара́чага асму́жана-гара́чай
асму́жана-гара́чае		 асму́жана-гара́чага асму́жана-гара́чых
Д. асму́жана-гара́чаму асму́жана-гара́чай асму́жана-гара́чаму асму́жана-гара́чым
В. асму́жана-гара́чы (неадуш.)
асму́жана-гара́чага (адуш.)		 асму́жана-гара́чую асму́жана-гара́чае асму́жана-гара́чыя (неадуш.)
асму́жана-гара́чых (адуш.)
Т. асму́жана-гара́чым асму́жана-гара́чай
асму́жана-гара́чаю		 асму́жана-гара́чым асму́жана-гара́чымі
М. асму́жана-гара́чым асму́жана-гара́чай асму́жана-гара́чым асму́жана-гара́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вільго́тна-гара́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вільго́тна-гара́чы вільго́тна-гара́чая вільго́тна-гара́чае вільго́тна-гара́чыя
Р. вільго́тна-гара́чага вільго́тна-гара́чай
вільго́тна-гара́чае		 вільго́тна-гара́чага вільго́тна-гара́чых
Д. вільго́тна-гара́чаму вільго́тна-гара́чай вільго́тна-гара́чаму вільго́тна-гара́чым
В. вільго́тна-гара́чы (неадуш.)
вільго́тна-гара́чага (адуш.)		 вільго́тна-гара́чую вільго́тна-гара́чае вільго́тна-гара́чыя (неадуш.)
вільго́тна-гара́чых (адуш.)
Т. вільго́тна-гара́чым вільго́тна-гара́чай
вільго́тна-гара́чаю		 вільго́тна-гара́чым вільго́тна-гара́чымі
М. вільго́тна-гара́чым вільго́тна-гара́чай вільго́тна-гара́чым вільго́тна-гара́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пяке́льна-гара́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пяке́льна-гара́чы пяке́льна-гара́чая пяке́льна-гара́чае пяке́льна-гара́чыя
Р. пяке́льна-гара́чага пяке́льна-гара́чай
пяке́льна-гара́чае		 пяке́льна-гара́чага пяке́льна-гара́чых
Д. пяке́льна-гара́чаму пяке́льна-гара́чай пяке́льна-гара́чаму пяке́льна-гара́чым
В. пяке́льна-гара́чы (неадуш.)
пяке́льна-гара́чага (адуш.)		 пяке́льна-гара́чую пяке́льна-гара́чае пяке́льна-гара́чыя (неадуш.)
пяке́льна-гара́чых (адуш.)
Т. пяке́льна-гара́чым пяке́льна-гара́чай
пяке́льна-гара́чаю		 пяке́льна-гара́чым пяке́льна-гара́чымі
М. пяке́льна-гара́чым пяке́льна-гара́чай пяке́льна-гара́чым пяке́льна-гара́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Мака́нне ’гарачыя жытнія пампушкі, аблітыя тварагом са смятанай, ці малаком’ (Растарг.). Да макаць (гл.). Словапрымыкае да ўсх.-бел. арэалу. Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 55–56).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малацьба́, ‑ы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. малаціць (у 1 знач.). Пачаць малацьбу. Закончыць малацьбу. // Час, пара, калі малоцяць. Адышлі гарачыя дні малацьбы. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэко́рдны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца рэкордам; найвышэйшы, найбольшы. Рэкордны ўраджай. Рэкордная лічба. □ Хоць мясцовыя спартсмены і не паказалі рэкордных вынікаў, але самыя гарачыя апладысменты дасталіся іменна ім. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́панік, ‑а, м.

Разм. Полаз з дрэва, выкананага з коранем. Тут [у Сымона] ішлі самыя гарачыя дыскусіі на самыя разнастайныя тэмы: з якога дрэва лепш зрабіць капыл, які полаз трывалейшы — гнуты альбо копанік. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

студы́ец, ‑дыйца, м.

Вучань студыі (у 2 знач.). Шматлікія дыспуты, гарачыя спрэчкі, прагляды і абмеркаванні розных спектакляў, выставак і карцінных галерэй і музеяў — усё гэта павышала культурны і прафесіянальны ўзровень студыйцаў. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ап’яне́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца ў стане ап’янення; захмялелы. Пятро, крыху ап’янелы ад выпітага лікёру, абнімаў.. [Любу] і цалаваў у вусны, у гарачыя шчокі. Шамякін.

2. перан. Узбуджаны чым‑н. Ап’янелы ад шчасця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)