Verbum

пабраці́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ўступіў у пабрацімства з кім-н.

Гарады-пабрацімы (перан.: пародненыя гарады).

|| прым. пабраці́мскі, -ая, -ае.

паадбудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Адбудаваць усё, многае.

П. гарады.

адва́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

Смеласць, рашучасць.

Узнагародзіць за адвагу.

А. гарады бярэ (прыказка).

далёкаўсхо́дні, -яя, -яе.

Які знаходзіцца на Далёкім Усходзе, мае адносіны да Далёкага Усходу.

Д. клімат.

Далёкаўсходнія гарады.

аднайме́нны, -ая, -ае.

Які мае тое самае імя, такую самую назву.

Аднайменныя гарады.

|| наз. аднайме́ннасць, -і, ж.

папае́здзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; зак. (разм.).

Ездзіць доўга, неаднаразова.

За жыццё давялося папахадзіць і п. у розныя гарады.

руйнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак., што.

Ператвараць у руіны (у 1 знач.), разбураць.

Вораг руйнаваў гарады.

|| наз. руйнава́нне, -я, н.