го́рад

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. го́рад гарады́
Р. го́рада гарадо́ў
Д. го́раду гарада́м
В. го́рад гарады́
Т. го́радам гарада́мі
М. го́радзе гарада́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́рад-геро́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. го́рад-геро́й гарады-геро́і
Р. го́рада-геро́я гарадо́ў-геро́яў
Д. го́раду-геро́ю гарада́м-геро́ям
В. го́рад-геро́й гарады-геро́і
Т. го́радам-геро́ем гарада́мі-геро́ямі
М. го́радзе-геро́і гарада́х-геро́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

породнённый паро́днены;

породнённые города́ паро́дненыя гарады́, гарады́-пабраці́мы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабраці́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ўступіў у пабрацімства з кім-н.

Гарады-пабрацімы (перан.: пародненыя гарады).

|| прым. пабраці́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадбудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Адбудаваць усё, многае.

П. гарады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адва́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

Смеласць, рашучасць.

Узнагародзіць за адвагу.

А. гарады бярэ (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далёкаўсхо́дні, -яя, -яе.

Які знаходзіцца на Далёкім Усходзе, мае адносіны да Далёкага Усходу.

Д. клімат.

Далёкаўсходнія гарады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднайме́нны, -ая, -ае.

Які мае тое самае імя, такую самую назву.

Аднайменныя гарады.

|| наз. аднайме́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папае́здзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; зак. (разм.).

Ездзіць доўга, неаднаразова.

За жыццё давялося папахадзіць і п. у розныя гарады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руйнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак., што.

Ператвараць у руіны (у 1 знач.), разбураць.

Вораг руйнаваў гарады.

|| наз. руйнава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)