ганкі́, см. го́ні

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. га́нка га́нкі
Р. га́нкі га́нак
Д. га́нцы га́нкам
В. га́нку га́нак
Т. га́нкай
га́нкаю		 га́нкамі
М. га́нцы га́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. га́нак га́нкі
Р. га́нка га́нкаў
Д. га́нку га́нкам
В. га́нак га́нкі
Т. га́нкам га́нкамі
М. га́нку га́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гано́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гано́к ганкі́
Р. ганка́ ганко́ў
Д. ганку́ ганка́м
В. гано́к ганкі́
Т. ганко́м ганка́мі
М. ганку́ ганка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паабвіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абвіць усё, многае. Хмель паабвіваў ганкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гано́к, ‑нка, м.

Некалькі бярвён, звязаных у адзін рад для сплаву; невялікі плыт. Нясе нас цячэннем вясенняй ракі За Віцебск, за Полацк, няма як спыніцца, Так добра ідуць у разводдзе ганкі. Зарыцкі. Вяжуць сасну У ганкі плытагоны. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабмята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абмесці ўсё, многае. Паабмятаць снег з ног. Паабмятаць ганкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́нцы, ‑аў; адз. ганец, ‑нца, м.; ганца, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. ганкі, ‑нак; ж.

Народ Ганы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Га́начка ’ступенька лесвіцы’ (Касп.), га́нкі, га́начкі (Нас.). Да ганак (гл.). Адносна розных значэнняў слова ганак і вытворных ад яго гл. СРНГ, 6, 135 (параўн. і рус. дыял. га́ночки ’тонкія стоўпчыкі ў поручнях і г. д.’; СРНГ, там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гон м.

1. охотн. гон, род. го́ну м.;

2. (отрезок полосы пашни) го́ні, род. го́ней ед. нет, ганкі́, род. гано́к ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)