гон м.
1. охотн. гон, род. го́ну м.;
2. (отрезок полосы пашни) го́ні, род. го́ней ед. нет, ганкі́, род. гано́к ед. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)