Галы́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Галы́нь
Р. Галы́ні
Д. Галы́ні
В. Галы́нь
Т. Галы́нню
М. Галы́ні

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Галы́ні

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Галы́ні
Р. Галы́нь
Галы́няў
Д. Галы́ням
В. Галы́ні
Т. Галы́нямі
М. Галы́нях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

По́лынь ’верхавая вада’, по́лань ’тоня’ (докш., Сл. ПЗБ). Да по́лы (гл.), першапачаткова полае (адкрытае, пустое) месца, параўн. по́лоць палянка’ (ЛА, 1), ’лапіна сярод поля, лесу’ (Сл. ПЗБ), поло́ня ’паляна’ (Клім.), ’месца, дзе не ўзышло пасеянае’ (Сл. Брэс.), гл. яшчэ палонка. Словаўтварэнне, як голы — галынь ’паляна’ (ЛА, 1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)