галасны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. галасны́ галасна́я галасно́е галасны́я
Р. галасно́га галасно́й
галасно́е		 галасно́га галасны́х
Д. галасно́му галасно́й галасно́му галасны́м
В. галасны́ (неадуш.)
галасно́га (адуш.)		 галасну́ю галасно́е галасны́я (неадуш.)
галасны́х (адуш.)
Т. галасны́м галасно́й
галасно́ю		 галасны́м галасны́мі
М. галасны́м галасно́й галасны́м галасны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галасны́ разг. зво́нкий;

~ны́я званы́ — зво́нкие колокола́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галасны́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Звонкі, гучны. Галасныя званы. □ Недзе далёка брэша галасны сабака, і звон брэху доўга гучыць у лесе. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галасне́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. галасны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)