галава́сцік

‘галавасты, з вялікай галавой; жаба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галава́сцік галава́сцікі
Р. галава́сціка галава́сцікаў
Д. галава́сціку галава́сцікам
В. галава́сціка галава́сцікаў
Т. галава́сцікам галава́сцікамі
М. галава́сціку галава́сціках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галава́сцік

‘галавасты, з вялікай галавой; жаба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галава́сцік галава́сцікі
Р. галава́сціка галава́сцікаў
Д. галава́сціку галава́сцікам
В. галава́сціка галава́сцікаў
Т. галава́сцікам галава́сцікамі
М. галава́сціку галава́сціках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Марха́ль 1 ’баран-вытворнік’ (парыц., Янк. Мат.; маз., З нар. сл.). Да марка́ль (гл.).

Марха́ль 2 ’галавасцік’ (кліч., Жыв. сл.). Да морхлы ’вялы, няцвёрды’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

філасо́фстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

1. Разважаць на філасофскія тэмы. [Прафесар:] — Ведаеце, Міхаіл Палікарпавіч, мне хочацца сёння філасофстваваць аб мудрай складанасць быцця і ягоных законах. Галавач.

2. Разм. Разважаць на абстрактныя тэмы, мудраваць. — Усё вясною ажывае, — філасофстваваў дзед Мікалай. — Скажам, той жа галавасцік. Вывеўся ён з ікрынкі, глядзіш, праз колькі дзён у яго лапкі з’явяцца, а пасля і жабай зробіцца... Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)