галава́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. галава́сты галава́стая галава́стае галава́стыя
Р. галава́стага галава́стай
галава́стае		 галава́стага галава́стых
Д. галава́стаму галава́стай галава́стаму галава́стым
В. галава́сты (неадуш.)
галава́стага (адуш.)		 галава́стую галава́стае галава́стыя (неадуш.)
галава́стых (адуш.)
Т. галава́стым галава́стай
галава́стаю		 галава́стым галава́стымі
М. галава́стым галава́стай галава́стым галава́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галава́сты, см. галава́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галава́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. З вялікай галавой. На кручку трапятаўся вялікі галавасты бычок. Бяганская.

2. Разумны, здольны глыбока мысліць. Арцём Дзянісавіч, сакратар, галавасты быў мужык. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галава́сты і галава́ты, -ая, -ае (разм.).

1. 3 вялікай галавой.

Галавастая рыба.

2. перан. Здольны глыбока мысліць; разумны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

голова́стый прост. галава́ты, галава́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галава́сцік

‘галавасты, з вялікай галавой; жаба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галава́сцік галава́сцікі
Р. галава́сціка галава́сцікаў
Д. галава́сціку галава́сцікам
В. галава́сціка галава́сцікаў
Т. галава́сцікам галава́сцікамі
М. галава́сціку галава́сціках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галава́сцік

‘галавасты, з вялікай галавой; жаба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галава́сцік галава́сцікі
Р. галава́сціка галава́сцікаў
Д. галава́сціку галава́сцікам
В. галава́сціка галава́сцікаў
Т. галава́сцікам галава́сцікамі
М. галава́сціку галава́сціках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Такава́сты, такова́сты ’такі’ (Нар. Гом.). Наватвор з экспрэсіўнай суфіксацыяй, параўн. галавасты, рукасты (гл. Карскі 2-3, 44), да таковы, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вухла́сты ’з вялікімі вушамі’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб., Байк. і Некр.). Адназоўнікавы прыметнік; параўн. галава́сты, спіча́сты (ад галава, спіца) з характэрнай суфіксацыяй; ад незафіксаванага *вухлы экспр. ’вушы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́блізу, прысл. і прыназ.

Тое, што і паблізу. Мы тут поблізу паходзім, калі што якое — дамо знаць. Колас. Сяліба была глухая і стаяла яна поблізу рэштак велізарнага лесу. Чорны. На вакзальнай плошчы, у трамваі, поблізу мяне сеў чалавек. Скрыган. Поблізу яго [дзядзькі], прывязаны да плоту, стаяў нязграбны галавасты конь. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)