газе́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Супрацоўнік газеты (разм.).

2. Вулічны прадавец газет.

|| ж. газе́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

газе́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. газе́тчык газе́тчыкі
Р. газе́тчыка газе́тчыкаў
Д. газе́тчыку газе́тчыкам
В. газе́тчыка газе́тчыкаў
Т. газе́тчыкам газе́тчыкамі
М. газе́тчыку газе́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

газе́тчык м., в разн. знач. газе́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

газе́тчык, ‑а, м.

1. Прадавец газет. Чуўся.. гучны голас газетчыка, які выкрыкваў навіны дня. Лынькоў.

2. Разм. Супрацоўнік газеты; журналіст. Славу, асабліва калі яе .. разнясуць па газетных палосах газетчыкі і журналісты, людзі «пераносяць» па-рознаму. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газе́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да газетчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газе́тчик в разн. знач. газе́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

журналіст, карэспандэнт; газетчык (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)