газе́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Супрацоўнік газеты (разм.).

2. Вулічны прадавец газет.

|| ж. газе́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

газе́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. газе́тчык газе́тчыкі
Р. газе́тчыка газе́тчыкаў
Д. газе́тчыку газе́тчыкам
В. газе́тчыка газе́тчыкаў
Т. газе́тчыкам газе́тчыкамі
М. газе́тчыку газе́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

газе́тчык м., в разн. знач. газе́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

газе́тчык, ‑а, м.

1. Прадавец газет. Чуўся.. гучны голас газетчыка, які выкрыкваў навіны дня. Лынькоў.

2. Разм. Супрацоўнік газеты; журналіст. Славу, асабліва калі яе .. разнясуць па газетных палосах газетчыкі і журналісты, людзі «пераносяць» па-рознаму. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газе́тчык м

1. (прадавец) Zéitungsverkäufer m -s, -;

2. (супрацоўнік) Zéitungsmann m -(e)s, -leute, Zéitungsmitarbeiter m -s, -, Journalíst [ʒʊr-] m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

газе́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да газетчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газе́тчик в разн. знач. газе́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

newsvendor [ˈnju:zˌvendə] n. BrE прадаве́ц газе́т, газе́тчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Zéitungsmann

m -(e)s, -männer

1) газе́тчык, журналі́ст, карэспандэ́нт

2) газе́тчык, прадаве́ц [разно́счык] газе́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

newshound [ˈnju:zhaʊnd] n. infml (зана́дта руплі́вы і заўзя́ты) рэпарцёр; рэпарцёрка (газеты); газе́тчык; газе́тчыца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)