Ві́сла
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Ві́сла |
| Р. |
Ві́слы |
| Д. |
Ві́сле |
| В. |
Ві́слу |
| Т. |
Ві́слай
Ві́слаю |
| М. |
Ві́сле |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Ві́сла (абразл. уст.) ’віславухі’ (зэльв., Сцяц.). Утворана ад дзеепрыметніка ві́сл‑ы (< віслъ) і суф. Nomen agentis ‑а. Да вісець (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ві́сла-о́дэрскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ві́сла-о́дэрскі |
ві́сла-о́дэрская |
ві́сла-о́дэрскае |
ві́сла-о́дэрскія |
| Р. |
ві́сла-о́дэрскага |
ві́сла-о́дэрскай
ві́сла-о́дэрскае |
ві́сла-о́дэрскага |
ві́сла-о́дэрскіх |
| Д. |
ві́сла-о́дэрскаму |
ві́сла-о́дэрскай |
ві́сла-о́дэрскаму |
ві́сла-о́дэрскім |
| В. |
ві́сла-о́дэрскі (неадуш.)
ві́сла-о́дэрскага (адуш.) |
ві́сла-о́дэрскую |
ві́сла-о́дэрскае |
ві́сла-о́дэрскія (неадуш.)
ві́сла-о́дэрскіх (адуш.) |
| Т. |
ві́сла-о́дэрскім |
ві́сла-о́дэрскай
ві́сла-о́дэрскаю |
ві́сла-о́дэрскім |
ві́сла-о́дэрскімі |
| М. |
ві́сла-о́дэрскім |
ві́сла-о́дэрскай |
ві́сла-о́дэрскім |
ві́сла-о́дэрскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ві́снуць
‘вісець’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ві́сну |
ві́снем |
| 2-я ас. |
ві́снеш |
ві́снеце |
| 3-я ас. |
ві́сне |
ві́снуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ві́снуў
ві́с |
ві́снулі
ві́слі |
| ж. |
ві́снула
ві́сла |
| н. |
ві́снула
ві́сла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ві́сні |
ві́сніце |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
адві́снуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -вісне; -віс, -вісла; зак.
Апусціцца, страціўшы пругкасць.
Шчокі адвіслі.
|| незак. адвіса́ць, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сябры́на, ‑ы, ж.
Разм. Кола, асяроддзе сяброў. Папрыходзілі сваякі і сябрына ўся. Чорны. Пападваконню ўжо вісла ўся Акілініна сябрына, што выспеўвала з ёй на бярвенні да позняй ночы. Вітка. // Сяброўская бяседа, пачастунак. Сябрына скончылася позна. І калі разыходзіліся па сваіх хатах, кожны ціснуў мне руку, запрашаў у госці. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)